Berenika i Piotr pokazują ten kraj z perspektywy bocznej, szutrowej drogi, czy bezdroży. Omijają miejsca cywilizowane, zabierają nas w okolice niegdyś zamieszkałe, a dzisiaj zupełnie puste, patrzące na nas pustymi oczodołami zruinowanych przez wiatr i mrozy budowli.
Wędrówkę po Islandii umiejętnie przyprawiają szczyptą histori, dodając często sporo ciekawych, czasami wręcz szokujących szczegółów. Przenosimy się w czasie o kilkadziesiąt, czy nawet kilkaset, co ważne, czytelnik nawet tego nie zauważa, wędrując po wymarłych miejscowościach, ruinach przetwórni czy pojedynczych domach. Autorzy bardzo umiejętnie zabierają nas w zupełnie inny świat tej największej, europejskiej wyspy, z dala od szlaków turystycznych i uczęszczanych miejscowości. Proponują nam inną, zupełnie nietypową formę podróży po Islandii, bardzo wciągającą i pozostawiającą w nas refleksję nad sensem życia w warunkach, które zmuszają człowieka do wielu wyrzeczeń i trudnych wyborów. Narracja nie pozwala na oderwanie się od książki, wciąga w niesamowity, inny, zupełnie nam nieznany świat.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz